W latach 70-tych „środowisko” stało się problemem globalnym. Kraje nie zgadzały się co do tego, co jest odpadem i czy jest on przeznaczony do ponownego użycia, recyklingu czy do utylizacji. Wiele krajów nie wiedziało o zarządzaniu odpadami niebezpiecznymi. Na konferencji sztokholmskiej poświęconej środowisku naturalnemu kwestia ta została przedstawiona jako problem globalny. Konferencja ta nie uwzględniła jednak faktu, że konsumpcja na świecie zmienia się. Nie uwzględniono również faktu, że większość krajów nie była przygotowana na tę zmianę w konsumpcji.

Konwencja bazylejska jest globalnym traktatem, który dotyczy zarządzania odpadami niebezpiecznymi. W szczególności dotyczy ona niebezpiecznych odpadów z tworzyw sztucznych. Obejmuje to odpady zawierające składniki z załącznika I do konwencji bazylejskiej, takie jak polichlorowany bifenyl (PCB), który jest łatwopalną substancją chemiczną. Dotyczy on również odpadów z gospodarstw domowych.

Co zakłada konwencja bazylejska?

Konwencja bazylejska dotyczyła również popiołu ze spalarni. Odpady te były przeznaczone do recyklingu. Mogły być jednak również eksportowane do krajów rozwijających się. W rzeczywistości wiele krajów rozwijających się ma prymitywne praktyki zarządzania odpadami.